Kleinschaligheid
‘Had ik u toen aan de lijn….?’
Terwijl ik de man, die zo gesteriliseerd gaat worden aan het joderen ben, noemt hij het telefonisch contact dat wij zo’n 4 weken geleden hadden. Zijn reactie was er één van verbazing toen hij direct de dokter te pakken kreeg. Na afloop van het gesprek maakte hij een afspraak voor vandaag.
‘Ja, dat was ik. En je mag ‘je’ zeggen’, antwoord ik. ‘Dat doen wij ook altijd.’
Mannen mogen mij met de voornaam aanspreken. Volgens mij maakt tutoyeren de afstand kleiner. En: hoe kleiner die afstand tussen ons, des te groter gemiddeld het vertrouwen is.
Kleinschaligheid, afstand en vertrouwen gaan hand in hand. Hoe kleiner het schaaltje, des te meer vertrouwen. Ik geloof daar heilig in.
Mede daarom wordt in onze praktijk niet gewerkt met keuzemenu’s. ‘Om u beter van dienst te kunnen zijn, volgt nu een keuzemenu. Toets 1 voor, toets 2 voor……’ Zelf waardeer ik het enorm, wanneer ik telefoneer, dat ik direct iemand van vlees en bloed aan de lijn krijg: ik wil geen computer- of digitale stem. Voor een keuzemenu ga ik wel naar een restaurant…
Nu echter langzaam de schaal van mijn praktijk vergroot, en zelf de telefoon (kunnen) aannemen onder druk staat, heb ik ervoor gekozen om daarvoor mijn eigen zus Anneke te vragen. Letterlijk ‘van huis uit’ heeft ook zij affiniteit met de gezondheidszorg. Binnenkort krijgt u haar dus aan de lijn wanneer u een afspraak voor behandeling wilt maken. Of belt voor informatie.
Anneke gaat eraan bijdragen dat uw 1e contact met ‘de vasman’ zo prettig mogelijk verloopt.
2024-02-15
